سلام ساجده خانم
دستت را بلند کن تا بتوني دست خدا که به سمتت دراز شده را لمس کني و بگيريش و بلند شي...
من، تو و ... تنها نيستيم. خدا سايه به سايه ما هستش
همه ي روزهاي تلخ با صبر شيرين ميشند.
من يه دوستي دارم که زندگي خيلي خيلي سخت و تلخي را داشته، نه فقط خودش بلکه همه ي خواهر و برادرهاش، اما او شکست ناپذيره! بهش غبطه ميخورم به خاطر اين همه صبر و تحمل و اراده اي که داره
او شايد يکي دو روز خيلي ناراحت باشه اما زودگذره و خيلي زود برا مشکل جديدي که باهاش روبرو شده يه راه حل پيدا ميکنه.
تو اين چند روزه داشتم بهش فکر ميکردم ديدم آدم اگه بخواد نمودار رشد اجتماعي، فرهنگي، تحصيلي، شغلي، اقتصادي اين دوستم را بکشه نمودار خيلي جالبي ميشه. آخه يکدفعه رو به بالا ميکشه! يعني دقيقا از وقتي که خودش تصميم گرفت با وجود موانعي که بر سر راهشه رشد کنه و به راهش ادامه بده. آخه دوستم " يه هدف والا داره" مثل جومونگ
خيلي حرف زدم ولي منظور بدي تداشتم فقط ميخواستم بگم همه ي ماها مثل دوست خودم هستيم، مثلا خود من بعد از آشنا شدن با اين دوستم خيلي تغييرها کردم ...
تو هم مثل دوست خودمي، فقط فرق من و تو با دوستم اينه که توانايي هامون را نشناختيم...
با همه ي روحيات و خلقيات تلخ مبارزه کن و اجازه نده به سمتت بياند.
در مقابل همه ي افکار و احساس هاي منفي مثل تارو مار عمل کن. اينو از دوستم ياد گرفتماااا
ما مي تونيم...
بازم ميام پيشت. از روان نويسي و همينطور بي پروا نوشتنت خوشم اومد. از دوستم هم اجازه ميگيرم اگه اجازه داد آدرس وبلاگش را برات ميزارم.
پيروز و موفق و سعادتمند باشي