به نام خداوند رحمت‌گر مهربان   
سوگند به عصر (1) که انسانها همه در زیانند.(2)  مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3) **  

سوگند به عصر، به زمان پیامبر، زمان ظهور حق و غلبه‌ی آن بر باطل؛ یا سوگند به نماز عصر، که نسبت به دیگر نمازها فضیلت بیشتری دارد؛ و یا سوگند به عصرهنگام، که زمان تدبیر ربوبی ست برای پایان روز و شروع شب هنگام.
که همه‌ی ما در زیان و خسرانیم به جز – اگر این استثناها نبود که زندگی معنا نداشت، همه‌ی زندگی برای همین است که تلاش کنیم جزء این گروه مستثنا شویم.
 به جز کسانی که ایمان آوردند، اما این همه‌ی راه نیست شاید چون همه‌ی ما ادعای ایمان داریم!
و عمل صالح انجام دادند – اما هنوز راه تمام نشده، قرار نیست فقط هوای خودت را داشته باشی بی توجه به دیگران؛
و یکدیگر را به حق سفارش کردند، آری این دین اسلام است، دینی که نمی تواند تو را بی‌توجه به اطرافت، خانواده‌ات، جامعه ات و هم نوعت رها کند، قرار است تو جزئی از این جامعه باشی پس برای به گمراهی نرفتن باید دیگران را به راه حق بیاوری اما هنوز هم جزء گروه استثنا قرار نگرفته ای؛
می دانی در این راه سخت باید شکیبا، صبور و ثابت قدم باشی و دیگران را نیز به صبوری و استقامت توصیه کنی؛ قطعاً خدا خوب می‌داند امثال ما بنده‌های ضعیف زود خسته می‌شویم، زود رنجیده می‌شویم، زود می‌بُریم، برای همین لازم است تا یکی ما را به شکیبایی و استقامت توصیه کند، و آن دیگری شاید خودش در زمانی دیگر به همین توصیه‌ها نیاز داشته باشد... .
این است خدای ما، خوب می‌داند راه سخت است و پیمودنش تنهایی مشکل، خدایم خوب می‌شناسد دل نازک بنده‌اش را؛ حتی در صبر و استقامت نیز باید به هم دل بدهیم، باید همراهی کنیم همدیگر را، شاید برای همین دل‌هایمان که می‌گیرد به دنبال کسی هستیم که تسلی‌یمان دهد به صبر و تشویق‌مان کند به ادامه‌ی راه... .

**بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * وَالْعَصْرِ (1) إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ (2) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3)

بارالها ما را در زمره‌ی " الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ" قرار بده... الهی آمین