Parental child or parentification: نوعی واژگونی نقش بین والد و کودک می‌باشد که در آن نیازهای شخصی کودک به منظور مراقبت و تأمین نیازهای والدین فدا می‌شود؛ کودک از نیاز به راحتی، توجه و حتی هدایت خود برای تطبیق با نیازهای احساسی و منطقی والدینش دست می‌کشد. در فرزند والدی، والد از وظایف خود در قبال کودک دست کشیده وظایفش را به یکی یا چند تا از فرزندان محول می‌کند. و این گونه کودک، فرزند والد می‌شود.

انواع فرزند والدی
   فرزند والدی عاطفی: در این نوع نیروی فرزند صرف پاسخ‌دهی عاطفی به نیازهای عاطفی پدر، مادر و حتی دیگر خواهر و برادرانش می‌شود. مخرب‌ترین نوع فرزند والدی می‌باشد؛ کودک را از کودکی محروم می‌سازد و او را وارد مجموعه‌ای از اختلالات می‌کند که او را در زندگی ناتوان خواهد کرد. در این نقش، وی عملاً یک سری نقش‌های غیرممکنِ عاطفی و روانی را در قبال نیازهای پدر و مادرش به عهده می‌گیرد. کودک مورد اعتماد پدر و مادر می‌شود. به خصوص زمانی که نیازهای عاطفی زن توسط همسرش پاسخ داده نمی‌شود، او تلاش می‌کند تا این نیازها را از پسرش دریافت کند. و این گونه پسر جانشینِ احساسیِ شوهر می‌شود.
کودک بی‌گناه توسط والدینش مورد سوء استفاده‌ی عاطفی قرار می‌گیرد. این نوع رابطه را می‌توان زنایِ عاطفی با محارم برشمرد. چنین کودکی مجبور است نیازهای خود را سرکوب کند و در پیِ آن رشد طبیعی وی دچار اختلال شده باعث عدم پیوند عاطفیِ سالم در کودک می‌شود.
این کودکان در بزرگسالی در ایجاد رابطه‌ی طبیعی با بزرگسال دچار مشکل خواهند بود.
   کودک والدی ابزاری: وقتی کودک چنین نقشی را به عهده می‌گیرد وی نیازهای فیزیکی یا ابزاریِ والدین را برعهده دارد. کودک اضطرابی را که به طور معمول باید توسط والدین برطرف شود را کاهش می‌دهد، او ممکن است وظایفی همچون نگهداری از کودک، طبخ غذا و ... را به عهده بگیرد و بدین شکل قسمت اعظم مسئولیت‌های والدین را به عهده بگیرد. دقت داشته باشید که این با یادگیری مسئولیت از طریق سپردن کارها و وظایف به کودک متفاوت است. تفاوت در این است که والدین، کودکیِ کودک را از وی می‌ربایند و او را مجبور می‌کنند بزرگسالی باشد که هیچ فرصتی یا فرصت بسیار محدود برای کودکی دارد! کودک مجبور است حس کند جانشین والد در قبال خواهر/برادارن و یا والد دیگر می‌باشد.
 
مشکلات بزرگسالی کودک
   خشم شدید: این کودکان افرادی بسیار عصبانی‌‌‌اند. آن‌ها مایل‌اند با والدین‌شان یک رابطه‌ی عشق-نفرت داشته باشند. گاهی نمی‌دانند چرا عصبانی‌اند اما در ارتباط با دیگران عصبانی می‌شوند به خصوص در رابطه با دوستان، دوستان جنس مخالف، همسر و فرزندان‌شان. آن‌ها ممکن است خشمی انفجاری یا منفعل داشته باشند، به خصوص زمانی که بزرگسالی دیگر انتظاراتی دارد که زخم‌های دوره‌ی کودکی آنان را در بهره برداری عاطفی باز می‌کند.

   مشکلات ارتباطی با بزرگسالان دیگر: کودک والد در بزرگسالی مشکلات ارتباطی با دوستان، همسر و فرزندان‌شان را ترجمه می‌کنند. او نمی‌داند که چطور باید رابطه برقرار کند، از این رو آن را به حساب سختی ایجاد یک رابطه صمیمی سالم با دیگران می‌گذارد، و رابطه در برخی سطوح تحریف می شود.


منبع: http://psychcentral.com/blog/archives/2008/08/15/harming-your-child-by-making-him-your-parent/
Harming Your Child by Making Him Your Parent By Samuel López De Victoria, Ph.D

این هم یک ترجمه مهمان من، صرفاً به خاطر فقر شدید محتوای اینترنتی!

استفاده از این ترجمه صرفاً با ذکر منبع مجاز است.