به دنبال مقاله‌ی "فرزندوالدی" می‌گردم، اطمینان دارم هیچ مرجع فارسی زبان دیگری در این رابطه مطلب ندارد، پس به جای اینکه آرشیو وبلاگ را زیر و رو کنم خیلی راحت توی گوگل می‌زنم "فرزندوالدی". اولین نتیجه وبلاگ خودم ست اما با تعجب مشاهده می‌کنم دو نتیجه‌ی دیگر هم آورده، با همان مطلب، از همان مختصر شرحی که در گوگل می‌آورد واضح است هر دو سایت یا وبلاگ مرجع اصلی مطلب را ذکر کرده‌اند که کاری بس اخلاقی‌ست و جای تشکر دارد.

از روی کنجکاوی بازشان می‌کنم، اما چرا این یکی به جای فرزند والدی دارد مقاله‌ی Extra Marital را نمایش می‌دهد، آن هم دقیقاً با همان فرمت و رنگ و ظاهر وبلاگ خودم، پایین‌تر می‌روم، خوشبختانه منبع ذکر شده، اما جالب است مطلب قبلی هم از مطالب وبلاگ من است، مطلب قبلی و قبلی، خلاصه‌اش کنم آنجا وبلاگ من است! منتها در پایان هر پست لینک وبلاگم به عنوان مرجع اصلی مطلب آمده. کنجکاو می‌شوم، آدرس وبلاگ ناراحتم می‌کند، یعنی آدرس را هم باید از روی وبلاگ من کپی برداری کند؟ Fardaa! دقیقاً با دو a ، نگاهی به عنوان وبلاگ می‌کنم، "تا ساحل امید"! یعنی حتی عنوان وبلاگم هم؟!

دیگر برایم جذاب نیست، ناراحت کننده است؛ یعنی کپی پیست حتی در آدرس و عنوان؟

نمی‌دانم نامت چیست؟ دختری یا پسر؟ چند ساله‌ای؟ ولی حرکتت را دوست ندارم، زیبا نیست.

از همین جا اعلام می‌کنم، من، ساجده، فردا، یا هر نام دیگری که در دنیای مجازی داشته باشم، هیچ وبلاگ دیگری با این محتوا در دنیای مجازی ندارم؛ و هیچ یک از پست‌های این وبلاگ کپی-پیست نیست. کلیه‌ی مطالب نتیجه‌ی خط نوشت‌های خودم است. تمایلی به خواندن نوشته‌هایم در دیگر وبلاگ‌ها، سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی بدون اجازه‌ی قبلی ندارم و هر گونه استفاده‌ از نوشته‌های وبلاگ من جمله نشر در رسانه‌های دیداری، شنیداری و نوشتاری بدون اجازه از نظرم جای اشکال دارد.

و این وبلاگ، وبلاگ بنده نیست.