می دونم ان شاءالله درست می شه، مطمئنم
اما استرس دارم، دست و پاهام یخ کرده، ضعف سراسر بدنم را گرفته، از شدت اضطراب دلم می خواد گریه کنم، تمرکز ندارم...
میدونم چطوری آروم می شم، نیاز دارم یکی پیشم باشه، دستم را بگیره تو دستش و من فقط بدونم هست
تنهاام، هیچ کس نیست، زنگ می زنم به آبجی شماره دو، درگیره، توی همه ی بدوبدوهاش باهاش حرف می زنم، می گه عزیزم! به داداشم، اون یکی آبجی، دوستم ... تماس آرومم نمی کنه، می دونم اما تنها گزینه ام بود، سعی می کنم ذکر بگم یا قرآن بخونم اما اونقدر آشفته ام که نمی شه

مرسی خدا، مرسی که وقتی به کسی نیاز دارم، هیچ کس پیشم نیست