چند سال پیش موقع عید که مثل همیشه بازار شاهد حجم عظیمی از ماهی قرمزها بود، ما هم چند تایی خریدم و بی توجه به این که ماهی را پس از خرید باید به مدت یک هفته در قرنطینه نگاه داشت همون موقع انداختیمشون توی اکواریوم، کنار ماهی های تزیینی.

اما درست بعد از یک هفته علایم بیماری روی بدنشون نمودار شد، کبودی های دور باله ها و دم؛ وقتی مراجعه کردم به مغازه آکواریمی برای تهیه دارو اول نگاه تاسف آوری انداخت که چرا ماهی ها را به اندازه ی کافی در قرنطینه نگاه نداشتم و این طوری بیماری را به همه ی ماهی ها منتقل کردم؛ بعد هم یک قرص داد که در آب ماهی ها حل کنم.

ولی فایده ای نداشت؛ برای همین دوباره مراجعه کردم، این بار قرار شد ماهی ها را به مدت چند دقیقه بزارم توی آب نمک و آکوریوم و وسایلش را هم با آب نمک بشورم؛ ولی باز هم فایده ای نداشت.
در عرض ده روز کمی بیشتر یا کمتر همه ی ماهی ها مردند...

امسال هم که ماهی خریدیم بعد از چند روز متوجه شدم همون بیماری چند سال پیش مجدداً بین ماهی ها شایع شده؛ این بار می دونستم درمانی نداره و دیر یا زود خواهند مرد؛ اگر چه تلاشم را باز هم کردم ولی در عرض یک هفته سه تا از ماهی ها مردند.

یکی از ماهی ها زنده بود؛ از سال تحویل چند روزی می گذشت، می خواستم از توی آب درش بیارم تا اذیت نشه ولی دو دل بودم؛ از طرفی زخم های کنار باله هاش را می دیدم از طرفی چون زنده بود دل این که از توی آب درش بیارم را نداشتم.

خلاصه روزها در پی هم می گذشت و هر روز شاهد عمیق تر شدن زخم های ماهی بودم، دیگر باله ای برایش نمانده بود، نیمی از بدنش رفته بود و به درستی شنا نمی کرد اما هنوز زنده بود، غذا می خورد و شنا می کرد؛ برای همین علارغم این که اذیت می شدم ولی دلم نمی آمد از آب بیارمش بیرون.

اواخر اردیبهشت ماه بود که مرد. یعنی بیش از دو ماه زنده بود؛ مدت زمان خیلی زیادی ست، در حالی که ماهی ها وقتی به این بیماری قارچی مزمن دچار می شوند در عرض حداکثر ده روز خواهند مرد. ده روز کجا و دو ماه کجا.

این همان چیزی است که ما در برخی از افراد شاهد هستیم؛ برخی افراد علی رغم تمام مشکلات، سختی ها، ضعف های جسمی یا محدودیت های مالی، سدهای اجتماعی و صدها مشکل دیگر به اهداف بلند خود خواهند رسید؛ دیر و زود دارد اما سوخت و سوز نه!

اما در کنار این گروه از آدم ها افراد دیگری را می بینیم که با وجود این که حتی با نیمی از مشکلات گروه اول نیز مواجه نیستند اما همیشه از سختی های راه گلایه دارند.

امید، سخت گوشی، مثبت اندیشی، هدف های مشخص و تلاش ما را به قله های موفقیت خواهند رساند حتی اگر راه سخت و ناهموار باشد. باور کنید توان ما از یک ماهی خیلی بیشتر است.