سلام
چقدر خوب بود شروعتان... هيچ چيز جاي خواهر وبرادر را در زندگي نخواهد گرفت، حتي دخترخاله هاي هم سن وسال...
يک چيز ديگر را هم يادمان رفت، اينکه آدم توي محدوديت رشد مي کند نه در امکانات... ما رشد کرديم، بزرگ شديم، براي رسيدن به خيلي چيزها تلاش کرديم. اما به قول شما شاد بوديم وخوشحال. هر وقت به دوستي ميرسم که مي گويد يکي کافي است، جواب مي دهم مي تواني زندگي را بدون خواهر وبرادرت تصور کني... چرا براي بچه ات چنين مي خواهي، چرا براي نوه هايت هم... اينکه طعم شيرين خاله، دايي وعمه و عمو را نچشند... دوست مادر و پدر را شايد بتوان خاله و عمو صدا کرد، اما نمي ود آن رابطه را داشت...
کاش بفهميم روال زندگي ديني چيست...
ملتمس دعا