- زیارتت قبول
- ممنون
- البته فکر کنم خیلی شلوغ بوده، دستت به ضریح نخورده، زیارت نکردی ولی حالا قبول باشه
-  

مکالمه ی بالا تخیلی نیست، واقعی ِ واقعی ِ و همین امروز رخ داده! حالا سوال من اینه، چرا درک ما از زیارت فقط لمس ضریح است؟

چند سال پیش یک مدت با دختر همسایه مان می رفتیم زیارت حضرت معصومه، من با یکی دو متر فاصله از ضریح می ایستادم برای زیارت نامه خواندن و ایشان می رفت جلو تا ضریح را لمس کند بعد هم می گفت زیارت کردم بریم، بدون آنکه زیارت نامه ای خوانده باشد. یک روز بلاخره پرسید: چرا وقتی می آییم حرم زیارت نمی کنی؟ با تعجب منظورش را پرسیدم و متوجه شدم زیارت را فقط لمس ضریح می داند! آن روزها فکر می کردم ایشان این گونه فکر می کنند اما امروز در محل کارم می بینم گویی معدود افرادی هستند که مانند من فکر می کنند!

چرا ما زیارت را در معرفتش نمی دانیم، در خواندن زیارت نامه و نماز زیارت و خیلی چیزهای دیگرش، تنها اگر مشبک های ضریح را لمس کردیم می شود زیارت؟

مشهد، خواهرم با افسوس می گفت: ببین از بس همه فکر می کنند زیارت یعنی بروی این مشبک ها را لمس کنی همه جای حرم از این پنجره فولادها گذارده اند بلکه دلت خوش شود، توی همه ی صحن ها، زیرزمین، در بیست متری ضریح، همه جا...

حالا آمده ام سرکار همکارها می گویند، پای ضریح رفتی؟ شلوغ بوده بعید می دانم رفته باشی ولی می رفتی زیرزمین، آنجا زیارت می کردی دستت می رسید.

آن یکی همکارم اضافه می کند: نه ایام شلوغ زیرزمین هم شلوغ است ولی پنجره فولاد زیاد است توی حرم حتماً دستت به یکی از آنها رسیده، آنجاها هم  می توانی زیارت کنی

و من همچنان متحیرم از این جماعتی که زیارت را فقط لمس کردن یکی از این مشبک های حرم می دانند اما اگر دو سه متر عقب تر بایستی، هم مراعات خودت را بکنی و هم مراعات بقیه ی زوار را، با احترام سلام دهی، زیارت نامه ات را بخوانی، نماز زیارتت را هم، این را به زیارت کردن قبول ندارند...

می دانم توی زیارت نامه ها هم آمده صورتت را روی قبر بگذار این را بخوان یا ... ولی باور کنید ما این همه مشت و لگد می زنیم به بقیه، فحش می دهیم، هول می دهیم می رویم جلو که فقط ضریح را طواف کنیم و برگردیم نه بیشتر...

بارالها زیارت مقبول خانه ات و مقربین درگاهت را روزی ما بگردان... الهی آمین